ubezpieczenie odpowiedzialności w życiu prywatnym

Odpowiedzialność cywilna w życiu prywatnym

24 lutego 2020 / / Brak komentarzy

Odpowiedzialność cywilna w świetle prawa

Funkcjonując w przestrzeni społecznej, codziennie wchodzimy w relacje z innymi jej uczestnikami. Prowadząc auto w drodze do pracy, mijamy innych uczestników ruchu drogowego. Jadąc hulajnogą po chodniku, wyprzedzamy pieszych. Wyjeżdżając na urlop, wspólnie dzielimy przestrzeń w hotelu, czy na basenie z innymi urlopowiczami. Ta sama sytuacja ma odniesienie także do miejsca naszej pracy, miejsca zamieszkania czy szkoły. Ze względu na to, iż relacje te są nieuniknione, istnieje konieczność ich regulacji. Na poziomie prawnym jednym z mechanizmów regulacji kontaktów w przestrzeni społecznej są przepisy kodeksu cywilnego, dotyczące odpowiedzialności każdego z nas za swoje czyny. Innym słowy, jeśli funkcjonując w przestrzeni społecznej moje działanie narazi na stratę inną osobę, mam prawną odpowiedzialność do jej naprawienia.  Dodatkowo, jeśli jesteśmy rodzicami ponosimy odpowiedzialność cywilną także za czyny naszych dzieci, do czasu kiedy osiągną 13 rok życia. Odpowiedzialność cywilna jest po naszej stronie także wówczas, gdy sprawcą szkody na osobie czy rzeczy będzie nasz domowy pupil.

Szkoda

Termin szkoda oznacza stratę, która ma miejsce kiedy nasze działanie powoduje umniejszenie majątku drugiej osoby np. zniszczymy komuś aparat fotograficzny. Szkoda może oznaczać również utraconą korzyść, gdy nasze działanie skutkuje tym, że majątek drugiej osoby nie wzrośnie tak, jak wówczas, gdyby naszego działania nie było. Przykładem rozjaśniającym drugi termin jest sytuacja, gdy uszkodzimy drugiej osobie sprzęt, służący jej do zarabiania. Wyróżniamy dwa podstawowe rodzaje szkody – na osobie i na mieniu. Szkoda na osobie dotyczy uszkodzenia ciała, czy spowodowania uszczerbku na zdrowiu innej osoby. Szkoda na mieniu ( inaczej na rzeczy ) oznacza uszkodzenie rzeczy, należącej do innej osoby. W każdym przypadku spowodowania szkody ponosimy odpowiedzialność cywilną, którą określa kodeks cywilny.

Przykłady szkody

Przykład wyrządzenia szkody, który ostatnio obiegł media to sprawa potrącenia pieszego przez użytkownika elektronicznej hulajnogi. Oczywiście w tym przypadku użytkownik ponosi całkowitą odpowiedzialność za swój czyn, bez względu na to, czy hulajnoga jest sprzętem wypożyczonym. Sposób pokrycia straty zależy od konsekwencji potrącenia. Jeśli w wyniku zderzenia z hulajnogą uszkodzeniu uległ telefon pieszego lub jego okulary lub kurtka, winny użytkownik zobowiązany jest prawnie do pokrycia szkody materialnej. Przeważnie oznacza to zwrot kosztów naprawy lub odkupienia zniszczonej rzeczy. Jeśli w wyniku potrącenia pieszy doznał uszczerbku na zdrowiu, użytkownik hulajnogi zobowiązany jest do pokrycia kosztów leczenia zarówno w prywatnej, jak i publicznej służbie zdrowia. Kiedy uszczerbek na zdrowiu jest tak poważny, że potrącony pieszy doznał dużego cierpienia fizycznego lub psychicznego, także w tym zakresie winny potrącenia zobowiązany jest do finansowego zadośćuczynienia cierpieniu. Idąc dalej, jeśli potrącenie spowodowało taki roztrój zdrowia pieszego, że nie jest on w stanie pracować, winny zobowiązany jest do pokrycia kosztów z tym związanych. Wypłaca więc rentę rekompensującą całkowitą lub częściową niezdolność do pracy albo pokrywa koszty, związane z przekwalifikowaniem zawodowym, zmianą pracy. Jak widać w większości wypadku odpowiedzialność cywilna sprowadza się do poniesienia finansowych konsekwencji naszego nieostrożnego działania.

Kiedy odpowiedzialność cywilna nie ma zastosowania?

Oczywiście prawo nie wymaga pokrycia szkody, jeśli powstała ona wyłącznie z winy osoby poszkodowanej a osoba powodująca szkodę nie była w stanie jej zapobiec. Podobnie rzecz ma się wówczas, gdy szkoda powstała w wyniku zadziałania siły wyższej, niezależnej od naszej woli lub gdy do powstania szkody przyczyniła się osoba trzecia. Tak więc, jeśli ktoś nas popchnie i upadając na drugą osobę, spowodujemy uszczerbek na jej zdrowiu, nie poniesiemy w tym przypadku odpowiedzialności cywilnej.

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej

Towarzystwa ubezpieczeniowe oferują różne rozwiązania w kwestii ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym. Każda z propozycji ochrony ubezpieczeniowej opiera się jednak na głównej zasadzie zobowiązania się Ubezpieczyciela do zapłacenia ustalonego w umowie ubezpieczeniowej odszkodowania za straty, jakie spowoduje Ubezpieczony. Jednakże zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń zależy od ustaleń ogólnych warunków umowy. Przeważnie Ubezpieczyciel przejmuje odpowiedzialność za zniszczenia, uszkodzenia czyjejś własności oraz spowodowanie obrażeń, inwalidztwa czy śmierci drugiej osoby. Nie będzie jednak brał odpowiedzialności za szkody, które powstały w wyniku naszego działania celowego, w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środków odurzających lub przenoszenia chorób zakaźnych czy zakażeń. Co ważne ubezpieczyć się można wyłącznie na okoliczność wyrządzenia szkody osobie nie będącej członkiem naszej rodziny. Zakres odpowiedzialności cywilnej, jaką przejmie Ubezpieczyciel można elastycznie dostosować do swoich indywidualnych potrzeb. Odpowiednie klauzule umożliwiają bowiem rozciągnięcie ochrony ubezpieczeniowej na przykład na psy zaliczane do rasy agresywnej, konie, broń palną, polowania czy jachty. Ochronę można również dodatkowo rozszerzać poza granice Polski.

Kogo obejmuje ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej?

Ubezpieczenie odpowiedzialności w życiu prywatnym obejmuje Ciebie, Twoich bliskich, zwierzęta domowe, opiekunkę, pomoc domową, ogrodnika lub każdą dowolną osobę, którą wskażesz w umowie ubezpieczenia i za którą opłacisz składki.

 

NASTĘPNY

ubezpieczenie oc, polisa oc, ubezpieczenie dla rzeczoznawcy majątkowego

Jak zgłosić szkodę z OC rzeczoznawcy majątkowego?

23 lipca 2018 / / Brak komentarzy

Zgłoszenie szkody z OC rzeczoznawcy majątkowego do zakładu ubezpieczeń powinno nastąpić niezwłocznie od momentu jej wykrycia lub od momentu powzięcia wiedzy o jej powstaniu.

Szkodę można zgłosić w sposób następujący:

  • wypełniając formularz online: zgłoszenie szkody PZU
  • mailowo pod adresem: kontakt@pzu.pl
  • telefonicznie za pośrednictwem infolinii PZU 801 102 102 lub (22) 566 55 55
  • osobiście w wybranym Oddziale PZU

Po zgłoszeniu szkody ubezpieczony otrzymuje jej numer. Następnie kontaktuje się z nim konsultant z PZU, który rozpatruje zgłoszenie oraz wskazuje dokumenty  potrzebne do likwidacji szkody. Co istotne, im szybciej ubezpieczony zgromadzi i dostarczy wskazane dokumenty, tym szybciej możliwe będzie oszacowanie kwoty do wypłaty. W końcowym etapie postępowania ubezpieczyciel informuje o ustalonej kwocie odszkodowania oraz prosi o wybór formy wypłaty świadczenia. Pamiętaj, towarzystwo ubezpieczeniowe ma 30 dni na rozpatrzenie sprawy i wypłatę odszkodowania, pod warunkiem otrzymania kompletu niezbędnych w sprawie dokumentów. Jeżeli dokumentacja nie jest kompletna, ubezpieczyciel formułuje pisemną prośbę o jej uzupełnienie.

Dla rzeczoznawców, którzy dokonali zakupu ubezpieczenia za pośrednictwem naszego systemu online.wpsu, gwarantujemy wsparcie podczas procesu zgłoszenia szkody.

 

NASTĘPNY

ubezpieczenie oc zawodowe

Indywidualnie czy grupowo?

10 kwietnia 2018 / / Brak komentarzy

Ubezpieczyć się indywidualnie czy grupowo?

Przy wyborze rodzaju konstrukcji ubezpieczenia należy mieć na uwadze zasadniczą różnicę pomiędzy jego formą grupową i indywidualną. W przypadku ubezpieczeń grupowych mamy bowiem do czynienia z koniecznością statystycznych uogólnień, które uwzględniają średnią cech i potrzeb klientów. Oznacza to, że przystępując do ubezpieczenia grupowego klient może spotkać się z sytuacją, w której pewne elementy ubezpieczenia grupowego w zasadzie nie są mu potrzebne, nie może jednak z nich zrezygnować. Drugą ważną różnicą w konstrukcji ubezpieczeń jest ich zakres. Ubezpieczenia grupowe mają ograniczony zakres ryzyk objętych ochroną oraz niską sumę ubezpieczeniową. Może zatem zdarzyć się, że suma, jaką wypłaci ubezpieczyciel nie pokryje całej kwoty kosztów szkody, powstałej w wyniku działania ubezpieczonego pracownika.

Ważne!

Jeśli pracownik ubezpiecza się grupowo i ponosi ustawowo odpowiedzialność majątkową oraz jest świadomy ryzyka zawodowego, związanego z zakresem obowiązków,  ważne jest, aby zapoznał się szczegółowo z ogólnymi warunkami ubezpieczenia, jakie opłaca. Odpowiedzialne zarządzanie ryzykiem, pozwoli bowiem wyeliminować możliwe sytuacje, w których mimo opłacanych składek, będzie musiał zmierzyć się z pokryciem wysokich kosztów z domowego budżetu.

Ubezpieczenie indywidualne

Racjonalnym rozwiązaniem w przypadku zawodu funkcjonariusza publicznego jest ubezpieczenie indywidualne. W przypadku takiej konstrukcji mamy możliwość szerokiego wyboru sumy gwarancyjnej (do 500. 000 zł) a jeśli ryzyko związane z podejmowanymi decyzjami zawodowymi jest szczególne, możemy sumę gwarancyjną podwoić.  Ponadto polisę można rozszerzyć o ubezpieczenie okresów minionych (do 2 lat), jeśli ubezpieczamy się po raz pierwszy lub gdy mamy obawy, że suma gwarancyjna poprzedniej polisy była zbyt niska. Co istotne w przypadku ubezpieczeń indywidualnych, ubezpieczony pracownik sam ustala wysokość comiesięcznej składki, mając realny wpływ na kształt umowy ubezpieczeniowej. Dzięki temu polisa jest bardziej dostosowana do jego wymagań, a klient zyskuje pewność, że zakupił dokładnie taki produkt, jakiego potrzebuje.

 

NASTĘPNY

nowelizacja ustawy ubezpieczenie oc zawodowe

Warunki odpowiedzialności majątkowej funkcjonariusza publicznego

10 kwietnia 2018 / / Brak komentarzy

Ze względu na zróżnicowanie organów państwowych i innych podmiotów powołanych z mocy prawa lub na podstawie porozumień do rozstrzygania spraw w drodze decyzji administracyjnych, nie istnieje ujednolicony system kontroli pracy urzędników administracji publicznej. Funkcjonujące instrumenty zapobiegania wydawaniu wadliwych decyzji (rodzaje odpowiedzialności, regulowane m.in. przez przepisy Kodeksu cywilnego, Kodeksu pracy, czy zapisy ustawy o służbie cywilnej), wzbogacono na mocy ustawy z 2011 roku o odpowiedzialność majątkową funkcjonariusza publicznego. Jest to odpowiedzialność warunkowa, co oznacza, że aby zaistniała muszą być spełnione jednocześnie trzy przesłanki. Po pierwsze na mocy prawomocnego orzeczenia sądu (wyroku, nakazu zapłaty czy postanowienia) lub na mocy ugody zostało wypłacone przez  podmiot  odpowiedzialny  odszkodowanie  za  szkodę  wyrządzoną  przy wykonywaniu władzy publicznej z rażącym naruszeniem prawa. Po drugie rażące naruszenie  prawa  zostało  spowodowane zawinionym działaniem lub zaniechaniem funkcjonariusza publicznego. Po trzecie rażące naruszenie prawa zostało stwierdzone zgodnie z art. 6 ustawy, określającym katalog sytuacji, które uznać można za rażąco naruszające prawo. Należą do nich:

– wydanie  ostatecznej  decyzji  administracyjnej stwierdzającej nieważność decyzji administracyjnej lub postanowienia, gdy akty te wydano z rażącym naruszeniem prawa;

–   wydanie ostatecznej decyzji stwierdzającej nieważność decyzji lub postanowienia wydanej na podstawie Ordynacji podatkowej, gdy akty te zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa;

–   działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania  przez  organ,  które  zaskarżono,  i  organ  w zakresie swojej właściwości uwzględnił skargę w całości i stwierdził jednocześnie,  że  działanie,  bezczynność  lub  przewlekłe  prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz przekazał skargę sądowi administracyjnemu;

–   sytuacja,  gdy  sąd  administracyjny  wydał  prawomocny  wyrok,  w  którym  stwierdził  nieważność  decyzji  lub  postanowienia w całości lub w części, ze względu na wydanie decyzji lub postanowienia z rażącym naruszeniem prawa;

–    sytuacja,  gdy  sąd administracyjny wydał prawomocny wyrok, w którym stwierdził nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części wydanej na podstawie Ordynacji podatkowej, ze względu na wydanie decyzji lub postanowienia z rażącym naruszeniem prawa;

– sytuacja,  gdy  sprawa  administracyjna nie została załatwiona w określonym terminie lub postępowanie  prowadzone  było  przewlekle  i  strona  postępowania  administracyjnego  wniosła  zażalenie  do  organu  wyższego  stopnia,  a jeżeli nie ma takiego organu, wezwała ten organ do usunięcia naruszenia  prawa.  Organ  wyższego  stopnia  bądź  organ  prowadzący  postępowanie uznały zażalenie za uzasadnione oraz stwierdziły jednocześnie, że niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

– sytuacja, gdy sprawa z zakresu  prawa  podatkowego  nie  została  załatwiona  we właściwym  terminie  lub  we  wskazanym  nowym  terminie  załatwienia  sprawy  i strona postępowania wniosła ponaglenie do organu podatkowego wyższego  stopnia  lub  ministra  właściwego  do  spraw  finansów  publicznych, jeżeli sprawa nie została załatwiona przez dyrektora izby skarbowej  lub  dyrektora  izby  celnej.  Organ  podatkowy  wyższego  stopnia lub minister właściwy do spraw finansów publicznych, uznając ponaglenie za uzasadnione, stwierdzili jednocześnie, że niezałatwienie  sprawy  w  terminie  miało  miejsce  z  rażącym  naruszeniem  prawa;

– uwzględnienie przez sąd skargi na bezczynność  lub  przewlekłe  prowadzenie  postępowania  przez  organy  administracji publicznej wydające decyzje administracyjne, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu  oraz  postanowień,  których  przedmiotem  jest  stanowisko  wierzyciela  w  sprawie  zgłoszonego  zarzutu;

– uwzględnienie  skargi  na  przewlekłe  prowadzenie  postępowania  w  sprawach  z  zakresu  pisemnych  interpretacji  przepisów  prawa  podatkowego  wydawanych  w  indywidualnych  sprawach;

– sytuacja, gdy odwołanie wniesiono w związku z niewydaniem decyzji przez organ rentowy lub  niewydaniem  orzeczenia  przez  wojewódzki  zespół  do  spraw  orzekania o niepełnosprawności;

– w sprawach z zakresu odwołań od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony  Konkurencji  i  Konsumentów.

 

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 20 stycznia 2011r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa.

Paulina Pawlak (UAM), Marcin Sidor (UAM) Odpowiedzialność majątkowa funkcjonariusza publicznego a ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej urzędnika, Poznań 2017 r. (www.repozytorium.amu.edu.pl)

 

NASTĘPNY