ubezpieczenie odpowiedzialności w życiu prywatnym

Odpowiedzialność cywilna w życiu prywatnym

24 lutego 2020 / / Brak komentarzy

Odpowiedzialność cywilna w świetle prawa

Funkcjonując w przestrzeni społecznej, codziennie wchodzimy w relacje z innymi jej uczestnikami. Prowadząc auto w drodze do pracy, mijamy innych uczestników ruchu drogowego. Jadąc hulajnogą po chodniku, wyprzedzamy pieszych. Wyjeżdżając na urlop, wspólnie dzielimy przestrzeń w hotelu, czy na basenie z innymi urlopowiczami. Ta sama sytuacja ma odniesienie także do miejsca naszej pracy, miejsca zamieszkania czy szkoły. Ze względu na to, iż relacje te są nieuniknione, istnieje konieczność ich regulacji. Na poziomie prawnym jednym z mechanizmów regulacji kontaktów w przestrzeni społecznej są przepisy kodeksu cywilnego, dotyczące odpowiedzialności każdego z nas za swoje czyny. Innym słowy, jeśli funkcjonując w przestrzeni społecznej moje działanie narazi na stratę inną osobę, mam prawną odpowiedzialność do jej naprawienia.  Dodatkowo, jeśli jesteśmy rodzicami ponosimy odpowiedzialność cywilną także za czyny naszych dzieci, do czasu kiedy osiągną 13 rok życia. Odpowiedzialność cywilna jest po naszej stronie także wówczas, gdy sprawcą szkody na osobie czy rzeczy będzie nasz domowy pupil.

Szkoda

Termin szkoda oznacza stratę, która ma miejsce kiedy nasze działanie powoduje umniejszenie majątku drugiej osoby np. zniszczymy komuś aparat fotograficzny. Szkoda może oznaczać również utraconą korzyść, gdy nasze działanie skutkuje tym, że majątek drugiej osoby nie wzrośnie tak, jak wówczas, gdyby naszego działania nie było. Przykładem rozjaśniającym drugi termin jest sytuacja, gdy uszkodzimy drugiej osobie sprzęt, służący jej do zarabiania. Wyróżniamy dwa podstawowe rodzaje szkody – na osobie i na mieniu. Szkoda na osobie dotyczy uszkodzenia ciała, czy spowodowania uszczerbku na zdrowiu innej osoby. Szkoda na mieniu ( inaczej na rzeczy ) oznacza uszkodzenie rzeczy, należącej do innej osoby. W każdym przypadku spowodowania szkody ponosimy odpowiedzialność cywilną, którą określa kodeks cywilny.

Przykłady szkody

Przykład wyrządzenia szkody, który ostatnio obiegł media to sprawa potrącenia pieszego przez użytkownika elektronicznej hulajnogi. Oczywiście w tym przypadku użytkownik ponosi całkowitą odpowiedzialność za swój czyn, bez względu na to, czy hulajnoga jest sprzętem wypożyczonym. Sposób pokrycia straty zależy od konsekwencji potrącenia. Jeśli w wyniku zderzenia z hulajnogą uszkodzeniu uległ telefon pieszego lub jego okulary lub kurtka, winny użytkownik zobowiązany jest prawnie do pokrycia szkody materialnej. Przeważnie oznacza to zwrot kosztów naprawy lub odkupienia zniszczonej rzeczy. Jeśli w wyniku potrącenia pieszy doznał uszczerbku na zdrowiu, użytkownik hulajnogi zobowiązany jest do pokrycia kosztów leczenia zarówno w prywatnej, jak i publicznej służbie zdrowia. Kiedy uszczerbek na zdrowiu jest tak poważny, że potrącony pieszy doznał dużego cierpienia fizycznego lub psychicznego, także w tym zakresie winny potrącenia zobowiązany jest do finansowego zadośćuczynienia cierpieniu. Idąc dalej, jeśli potrącenie spowodowało taki roztrój zdrowia pieszego, że nie jest on w stanie pracować, winny zobowiązany jest do pokrycia kosztów z tym związanych. Wypłaca więc rentę rekompensującą całkowitą lub częściową niezdolność do pracy albo pokrywa koszty, związane z przekwalifikowaniem zawodowym, zmianą pracy. Jak widać w większości wypadku odpowiedzialność cywilna sprowadza się do poniesienia finansowych konsekwencji naszego nieostrożnego działania.

Kiedy odpowiedzialność cywilna nie ma zastosowania?

Oczywiście prawo nie wymaga pokrycia szkody, jeśli powstała ona wyłącznie z winy osoby poszkodowanej a osoba powodująca szkodę nie była w stanie jej zapobiec. Podobnie rzecz ma się wówczas, gdy szkoda powstała w wyniku zadziałania siły wyższej, niezależnej od naszej woli lub gdy do powstania szkody przyczyniła się osoba trzecia. Tak więc, jeśli ktoś nas popchnie i upadając na drugą osobę, spowodujemy uszczerbek na jej zdrowiu, nie poniesiemy w tym przypadku odpowiedzialności cywilnej.

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej

Towarzystwa ubezpieczeniowe oferują różne rozwiązania w kwestii ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym. Każda z propozycji ochrony ubezpieczeniowej opiera się jednak na głównej zasadzie zobowiązania się Ubezpieczyciela do zapłacenia ustalonego w umowie ubezpieczeniowej odszkodowania za straty, jakie spowoduje Ubezpieczony. Jednakże zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń zależy od ustaleń ogólnych warunków umowy. Przeważnie Ubezpieczyciel przejmuje odpowiedzialność za zniszczenia, uszkodzenia czyjejś własności oraz spowodowanie obrażeń, inwalidztwa czy śmierci drugiej osoby. Nie będzie jednak brał odpowiedzialności za szkody, które powstały w wyniku naszego działania celowego, w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środków odurzających lub przenoszenia chorób zakaźnych czy zakażeń. Co ważne ubezpieczyć się można wyłącznie na okoliczność wyrządzenia szkody osobie nie będącej członkiem naszej rodziny. Zakres odpowiedzialności cywilnej, jaką przejmie Ubezpieczyciel można elastycznie dostosować do swoich indywidualnych potrzeb. Odpowiednie klauzule umożliwiają bowiem rozciągnięcie ochrony ubezpieczeniowej na przykład na psy zaliczane do rasy agresywnej, konie, broń palną, polowania czy jachty. Ochronę można również dodatkowo rozszerzać poza granice Polski.

Kogo obejmuje ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej?

Ubezpieczenie odpowiedzialności w życiu prywatnym obejmuje Ciebie, Twoich bliskich, zwierzęta domowe, opiekunkę, pomoc domową, ogrodnika lub każdą dowolną osobę, którą wskażesz w umowie ubezpieczenia i za którą opłacisz składki.

 

NASTĘPNY

trigger ubezpieczenia oc zawodowe

Trigger w ubezpieczeniu OC zawodowej

17 sierpnia 2018 / / Brak komentarzy

Angielski termin „trigger” definiuje czasowy zakres ochrony ubezpieczeniowej w ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej.

Precyzuje, które zdarzenie składające się na wypadek ubezpieczeniowy musi wystąpić w okresie ubezpieczenia, aby można je było uznać za szkodę ubezpieczeniową. Zdarzenie to jest swoistym „wyzwalaczem” odpowiedzialności odszkodowawczej, na co także wskazuje nazwa (ang. zapadka, spust, cyngiel; spowodować coś, doprowadzić do czegoś), upowszechniona jednak w doktrynie i judykaturze w oryginalnym brzmieniu.

Trigger act commited – Twój trigger

Trigger ten wiąże odpowiedzialność ubezpieczyciela z chwilą zaistnienia zdarzenia (pierwotnej przyczyny szkody – np. błędnego zaksięgowania kosztu przez biuro rachunkowe), poprzedzającego powstanie szkody. Przy triggerze act commited okres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest równy czasowo odpowiedzialności ubezpieczonego sprawcy szkody (biura rachunkowego).

Act commited jest preferowany przez ustawodawcę, co wyrażone jest w art. 822 § 2 kc zwrotem: „Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Jest to norma mająca charakter ius dispositivum, zawierająca domniemanie istnienia triggera act commited. Ustawodawca nie wyłącza opartego na generalnej zasadzie swobody umów stosowania innych klauzul czasowych oraz ich kombinacji, jednakże tylko w dobrowolnych umowach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Na zasadzie lex specialis klauzula zdarzenia jest jedynym dopuszczalnym prawem triggerem w ubezpieczeniach obowiązkowych odpowiedzialności cywilnej po nowelizacji z roku 2007 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, dodajacej art. 9a w brzmieniu: „Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Przepis ten ma charakter imperatywny, wyłączając stronom dokonywanie modyfikacji przy określaniu właściwego dla umowy triggera.

Trigger zdarzenia dotyczy wszystkich obowiązkowych ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej, nie tylko wymienionych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej.

Zalety triggera act commited:

– najszerszy zakres czasowy, ochrona ubezpieczeniowa istnieje od momentu zaistnienia zdarzenia szkodowego do upływu ustawowych terminów przedawnienia, czym zapewnia najszerszą ochronę ubezpieczonego oraz potencjalnego poszkodowanego. Odpowiedzialność ubezpieczyciela w teorii obejmuje także roszczenia przedawnione, gdyż ubezpieczony może mieć interes w uznaniu roszczenia przedawnionego. W takim wypadku zakres czasowy jest praktycznie nieograniczony.

– ubezpieczony odpowiada za działanie lub zaniechanie powodujące szkodę, które wystąpiło w okresie ubezpieczenia. Nieważne jest więc, że później np. nie wykonuje działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia i tym samym nie zawiera już umów ubezpieczenia.

Wady triggera act commited:

– nierzadko niższe sumy gwarancyjne obowiązujące w dacie zdarzenia, nie wystarczą do pełnego zaspokojenia roszczeń poszkodowanego po kilku latach. Jest to problem dla ubezpieczonego, który musi pokryć różnice między wysokością sumy gwarancyjnej a zgłoszonym roszczeniem z własnej kieszeni.

– spadek siły nabywczej pieniądza na przestrzeni lat może spowodować prowizoryczność ochrony ubezpieczeniowej z racji braku pokrycia realnej szkody. Sumy gwarancyjne dla danej polisy ustalane są wg przelicznika kursu walut z pierwszego kwartału roku, w którym zawarto umowę ubezpieczenia. Może się zdarzyć, że poszkodowany poniesie ryzyko kursowe, ponieważ np. roku 2005 kurs euro był niższy od kursu w roku 2012, a ubezpieczyciel odszkodowanie na podstawie sumy gwarancyjnej ustala wg przelicznika z polisy za rok 2005. Reasumując, ta sama suma gwarancyjna może mieć mniejszą wartość w złotych polskich niż miała kilka lat wstecz wskutek wahań kursów walut.

– odnalezienie polisy, poświadczającej okres ochrony z daty zdarzenia powodującego szkodę. Ze względu na wieloletnie terminy przedawnienia pojawia nam się problem „pożółkłych polis”, gdyż ubezpieczeni często nie zachowują dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia za lata poprzednie. Tworzą się w ten sposób problemy natury dowodowej.

– wtórny podział spotykany w opracowaniach na pierwotną przyczynę szkody (act commited) i zdarzenie bezpośrednio wywołujące szkodę (occurence) mogący powodować trudność w rozróżnieniu przyczyny pośredniej od zdarzenia szkodowego i tym samym określenie momentu wyzwolenia odpowiedzialność gwarancyjnej.

– wydłużona odpowiedzialność ubezpieczyciela powoduje konieczność utworzenia rezerw na ryzyka niewygasłe (IBNR), rezerw na szkody niedostatecznie zarezerwowane (IBNER), co podnosi koszty administracyjne i zarządzania szkodami przez ubezpieczycieli i reasekuratorów, przyczyniając się do wzrostu składki należnej za objęcie ochroną ubezpieczeniową. Reasekuratorzy zagraniczni obawiają się cedowania na nich ryzyk związanych z triggerem, który w ich rodzimych systemach prawnych nie występuje i wybierają atrakcyjniejsze portfele. Pośrednio wynikiem postulatów zakładów ubezpieczeń oraz wymagań reasekuratorów było wprowadzenie nowelą Kodeksu Cywilnego z 2007 r. dyspozytywnego charakteru triggera act commited, wyrażonego w normie zawartej w art. 822 § 3 kc.

 

NASTĘPNY

trigger ubezpieczenia oc zawodowe

Trigger w ubezpieczeniu OC zawodowej

17 sierpnia 2018 / / Brak komentarzy

Angielski termin „trigger” definiuje czasowy zakres ochrony ubezpieczeniowej w ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej.

Precyzuje, które zdarzenie składające się na wypadek ubezpieczeniowy musi wystąpić w okresie ubezpieczenia, aby można je było uznać za szkodę ubezpieczeniową. Zdarzenie to jest swoistym „wyzwalaczem” odpowiedzialności odszkodowawczej, na co także wskazuje nazwa (ang. zapadka, spust, cyngiel; spowodować coś, doprowadzić do czegoś), upowszechniona jednak w doktrynie i judykaturze w oryginalnym brzmieniu.

Trigger act commited – Twój trigger

Trigger ten wiąże odpowiedzialność ubezpieczyciela z chwilą zaistnienia zdarzenia (pierwotnej przyczyny szkody – np. błędnego zaksięgowania kosztu przez biuro rachunkowe), poprzedzającego powstanie szkody. Przy triggerze act commited okres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest równy czasowo odpowiedzialności ubezpieczonego sprawcy szkody (biura rachunkowego).

Act commited jest preferowany przez ustawodawcę, co wyrażone jest w art. 822 § 2 kc zwrotem: „Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Jest to norma mająca charakter ius dispositivum, zawierająca domniemanie istnienia triggera act commited. Ustawodawca nie wyłącza opartego na generalnej zasadzie swobody umów stosowania innych klauzul czasowych oraz ich kombinacji, jednakże tylko w dobrowolnych umowach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Na zasadzie lex specialis klauzula zdarzenia jest jedynym dopuszczalnym prawem triggerem w ubezpieczeniach obowiązkowych odpowiedzialności cywilnej po nowelizacji z roku 2007 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, dodajacej art. 9a w brzmieniu: „Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Przepis ten ma charakter imperatywny, wyłączając stronom dokonywanie modyfikacji przy określaniu właściwego dla umowy triggera.

Trigger zdarzenia dotyczy wszystkich obowiązkowych ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej, nie tylko wymienionych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej.

Zalety triggera act commited:

– najszerszy zakres czasowy, ochrona ubezpieczeniowa istnieje od momentu zaistnienia zdarzenia szkodowego do upływu ustawowych terminów przedawnienia, czym zapewnia najszerszą ochronę ubezpieczonego oraz potencjalnego poszkodowanego. Odpowiedzialność ubezpieczyciela w teorii obejmuje także roszczenia przedawnione, gdyż ubezpieczony może mieć interes w uznaniu roszczenia przedawnionego. W takim wypadku zakres czasowy jest praktycznie nieograniczony.

– ubezpieczony odpowiada za działanie lub zaniechanie powodujące szkodę, które wystąpiło w okresie ubezpieczenia. Nieważne jest więc, że później np. nie wykonuje działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia i tym samym nie zawiera już umów ubezpieczenia.

Wady triggera act commited:

– nierzadko niższe sumy gwarancyjne obowiązujące w dacie zdarzenia, nie wystarczą do pełnego zaspokojenia roszczeń poszkodowanego po kilku latach. Jest to problem dla ubezpieczonego, który musi pokryć różnice między wysokością sumy gwarancyjnej a zgłoszonym roszczeniem z własnej kieszeni.

– spadek siły nabywczej pieniądza na przestrzeni lat może spowodować prowizoryczność ochrony ubezpieczeniowej z racji braku pokrycia realnej szkody. Sumy gwarancyjne dla danej polisy ustalane są wg przelicznika kursu walut z pierwszego kwartału roku, w którym zawarto umowę ubezpieczenia. Może się zdarzyć, że poszkodowany poniesie ryzyko kursowe, ponieważ np. roku 2005 kurs euro był niższy od kursu w roku 2012, a ubezpieczyciel odszkodowanie na podstawie sumy gwarancyjnej ustala wg przelicznika z polisy za rok 2005. Reasumując, ta sama suma gwarancyjna może mieć mniejszą wartość w złotych polskich niż miała kilka lat wstecz wskutek wahań kursów walut.

– odnalezienie polisy, poświadczającej okres ochrony z daty zdarzenia powodującego szkodę. Ze względu na wieloletnie terminy przedawnienia pojawia nam się problem „pożółkłych polis”, gdyż ubezpieczeni często nie zachowują dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia za lata poprzednie. Tworzą się w ten sposób problemy natury dowodowej.

– wtórny podział spotykany w opracowaniach na pierwotną przyczynę szkody (act commited) i zdarzenie bezpośrednio wywołujące szkodę (occurence) mogący powodować trudność w rozróżnieniu przyczyny pośredniej od zdarzenia szkodowego i tym samym określenie momentu wyzwolenia odpowiedzialność gwarancyjnej.

– wydłużona odpowiedzialność ubezpieczyciela powoduje konieczność utworzenia rezerw na ryzyka niewygasłe (IBNR), rezerw na szkody niedostatecznie zarezerwowane (IBNER), co podnosi koszty administracyjne i zarządzania szkodami przez ubezpieczycieli i reasekuratorów, przyczyniając się do wzrostu składki należnej za objęcie ochroną ubezpieczeniową. Reasekuratorzy zagraniczni obawiają się cedowania na nich ryzyk związanych z triggerem, który w ich rodzimych systemach prawnych nie występuje i wybierają atrakcyjniejsze portfele. Pośrednio wynikiem postulatów zakładów ubezpieczeń oraz wymagań reasekuratorów było wprowadzenie nowelą Kodeksu Cywilnego z 2007 r. dyspozytywnego charakteru triggera act commited, wyrażonego w normie zawartej w art. 822 § 3 kc.

NASTĘPNY

trigger ubezpieczenia oc zawodowe

Trigger w ubezpieczeniu OC zawodowej

17 sierpnia 2018 / / Brak komentarzy

Angielski termin „trigger” definiuje czasowy zakres ochrony ubezpieczeniowej w ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej.

Precyzuje, które zdarzenie składające się na wypadek ubezpieczeniowy musi wystąpić w okresie ubezpieczenia, aby można je było uznać za szkodę ubezpieczeniową. Zdarzenie to jest swoistym „wyzwalaczem” odpowiedzialności odszkodowawczej, na co także wskazuje nazwa (ang. zapadka, spust, cyngiel; spowodować coś, doprowadzić do czegoś), upowszechniona jednak w doktrynie i judykaturze w oryginalnym brzmieniu.

Trigger act commited – Twój trigger

Trigger ten wiąże odpowiedzialność ubezpieczyciela z chwilą zaistnienia zdarzenia (pierwotnej przyczyny szkody – np. błędnego zaksięgowania kosztu przez biuro rachunkowe), poprzedzającego powstanie szkody. Przy triggerze act commited okres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest równy czasowo odpowiedzialności ubezpieczonego sprawcy szkody (biura rachunkowego).

Act commited jest preferowany przez ustawodawcę, co wyrażone jest w art. 822 § 2 kc zwrotem: „Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Jest to norma mająca charakter ius dispositivum, zawierająca domniemanie istnienia triggera act commited. Ustawodawca nie wyłącza opartego na generalnej zasadzie swobody umów stosowania innych klauzul czasowych oraz ich kombinacji, jednakże tylko w dobrowolnych umowach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Na zasadzie lex specialis klauzula zdarzenia jest jedynym dopuszczalnym prawem triggerem w ubezpieczeniach obowiązkowych odpowiedzialności cywilnej po nowelizacji z roku 2007 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, dodajacej art. 9a w brzmieniu: „Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Przepis ten ma charakter imperatywny, wyłączając stronom dokonywanie modyfikacji przy określaniu właściwego dla umowy triggera.

Trigger zdarzenia dotyczy wszystkich obowiązkowych ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej, nie tylko wymienionych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej.

Zalety triggera act commited:

– najszerszy zakres czasowy, ochrona ubezpieczeniowa istnieje od momentu zaistnienia zdarzenia szkodowego do upływu ustawowych terminów przedawnienia, czym zapewnia najszerszą ochronę ubezpieczonego oraz potencjalnego poszkodowanego. Odpowiedzialność ubezpieczyciela w teorii obejmuje także roszczenia przedawnione, gdyż ubezpieczony może mieć interes w uznaniu roszczenia przedawnionego. W takim wypadku zakres czasowy jest praktycznie nieograniczony.

– ubezpieczony odpowiada za działanie lub zaniechanie powodujące szkodę, które wystąpiło w okresie ubezpieczenia. Nieważne jest więc, że później np. nie wykonuje działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia i tym samym nie zawiera już umów ubezpieczenia.

Wady triggera act commited:

– nierzadko niższe sumy gwarancyjne obowiązujące w dacie zdarzenia, nie wystarczą do pełnego zaspokojenia roszczeń poszkodowanego po kilku latach. Jest to problem dla ubezpieczonego, który musi pokryć różnice między wysokością sumy gwarancyjnej a zgłoszonym roszczeniem z własnej kieszeni.

– spadek siły nabywczej pieniądza na przestrzeni lat może spowodować prowizoryczność ochrony ubezpieczeniowej z racji braku pokrycia realnej szkody. Sumy gwarancyjne dla danej polisy ustalane są wg przelicznika kursu walut z pierwszego kwartału roku, w którym zawarto umowę ubezpieczenia. Może się zdarzyć, że poszkodowany poniesie ryzyko kursowe, ponieważ np. roku 2005 kurs euro był niższy od kursu w roku 2012, a ubezpieczyciel odszkodowanie na podstawie sumy gwarancyjnej ustala wg przelicznika z polisy za rok 2005. Reasumując, ta sama suma gwarancyjna może mieć mniejszą wartość w złotych polskich niż miała kilka lat wstecz wskutek wahań kursów walut.

– odnalezienie polisy, poświadczającej okres ochrony z daty zdarzenia powodującego szkodę. Ze względu na wieloletnie terminy przedawnienia pojawia nam się problem „pożółkłych polis”, gdyż ubezpieczeni często nie zachowują dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia za lata poprzednie. Tworzą się w ten sposób problemy natury dowodowej.

– wtórny podział spotykany w opracowaniach na pierwotną przyczynę szkody (act commited) i zdarzenie bezpośrednio wywołujące szkodę (occurence) mogący powodować trudność w rozróżnieniu przyczyny pośredniej od zdarzenia szkodowego i tym samym określenie momentu wyzwolenia odpowiedzialność gwarancyjnej.

– wydłużona odpowiedzialność ubezpieczyciela powoduje konieczność utworzenia rezerw na ryzyka niewygasłe (IBNR), rezerw na szkody niedostatecznie zarezerwowane (IBNER), co podnosi koszty administracyjne i zarządzania szkodami przez ubezpieczycieli i reasekuratorów, przyczyniając się do wzrostu składki należnej za objęcie ochroną ubezpieczeniową. Reasekuratorzy zagraniczni obawiają się cedowania na nich ryzyk związanych z triggerem, który w ich rodzimych systemach prawnych nie występuje i wybierają atrakcyjniejsze portfele. Pośrednio wynikiem postulatów zakładów ubezpieczeń oraz wymagań reasekuratorów było wprowadzenie nowelą Kodeksu Cywilnego z 2007 r. dyspozytywnego charakteru triggera act commited, wyrażonego w normie zawartej w art. 822 § 3 kc.

 

NASTĘPNY

trigger ubezpieczenia oc zawodowe

Trigger w ubezpieczeniu OC zawodowej

6 października 2017 / / Brak komentarzy

Angielski termin „trigger” definiuje czasowy zakres ochrony ubezpieczeniowej w ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej.

Precyzuje, które zdarzenie składające się na wypadek ubezpieczeniowy musi wystąpić w okresie ubezpieczenia, aby można je było uznać za szkodę ubezpieczeniową. Zdarzenie to jest swoistym „wyzwalaczem” odpowiedzialności odszkodowawczej, na co także wskazuje nazwa (ang. zapadka, spust, cyngiel; spowodować coś, doprowadzić do czegoś), upowszechniona jednak w doktrynie i judykaturze w oryginalnym brzmieniu.

Trigger act commited – Twój trigger

Trigger ten wiąże odpowiedzialność ubezpieczyciela z chwilą zaistnienia zdarzenia (pierwotnej przyczyny szkody – np. błędnego zaksięgowania kosztu przez biuro rachunkowe), poprzedzającego powstanie szkody. Przy triggerze act commited okres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest równy czasowo odpowiedzialności ubezpieczonego sprawcy szkody (biura rachunkowego).

Act commited jest preferowany przez ustawodawcę, co wyrażone jest w art. 822 § 2 kc zwrotem: „Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Jest to norma mająca charakter ius dispositivum, zawierająca domniemanie istnienia triggera act commited. Ustawodawca nie wyłącza opartego na generalnej zasadzie swobody umów stosowania innych klauzul czasowych oraz ich kombinacji, jednakże tylko w dobrowolnych umowach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Na zasadzie lex specialis klauzula zdarzenia jest jedynym dopuszczalnym prawem triggerem w ubezpieczeniach obowiązkowych odpowiedzialności cywilnej po nowelizacji z roku 2007 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, dodajacej art. 9a w brzmieniu: „Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Przepis ten ma charakter imperatywny, wyłączając stronom dokonywanie modyfikacji przy określaniu właściwego dla umowy triggera.

Trigger zdarzenia dotyczy wszystkich obowiązkowych ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej, nie tylko wymienionych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej.

Zalety triggera act commited:

– najszerszy zakres czasowy, ochrona ubezpieczeniowa istnieje od momentu zaistnienia zdarzenia szkodowego do upływu ustawowych terminów przedawnienia, czym zapewnia najszerszą ochronę ubezpieczonego oraz potencjalnego poszkodowanego. Odpowiedzialność ubezpieczyciela w teorii obejmuje także roszczenia przedawnione, gdyż ubezpieczony może mieć interes w uznaniu roszczenia przedawnionego. W takim wypadku zakres czasowy jest praktycznie nieograniczony.

– ubezpieczony odpowiada za działanie lub zaniechanie powodujące szkodę, które wystąpiło w okresie ubezpieczenia. Nieważne jest więc, że później np. nie wykonuje działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia i tym samym nie zawiera już umów ubezpieczenia.

Wady triggera act commited:

– nierzadko niższe sumy gwarancyjne obowiązujące w dacie zdarzenia, nie wystarczą do pełnego zaspokojenia roszczeń poszkodowanego po kilku latach. Jest to problem dla ubezpieczonego, który musi pokryć różnice między wysokością sumy gwarancyjnej a zgłoszonym roszczeniem z własnej kieszeni.

– spadek siły nabywczej pieniądza na przestrzeni lat może spowodować prowizoryczność ochrony ubezpieczeniowej z racji braku pokrycia realnej szkody. Sumy gwarancyjne dla danej polisy ustalane są wg przelicznika kursu walut z pierwszego kwartału roku, w którym zawarto umowę ubezpieczenia. Może się zdarzyć, że poszkodowany poniesie ryzyko kursowe, ponieważ np. roku 2005 kurs euro był niższy od kursu w roku 2012, a ubezpieczyciel odszkodowanie na podstawie sumy gwarancyjnej ustala wg przelicznika z polisy za rok 2005. Reasumując, ta sama suma gwarancyjna może mieć mniejszą wartość w złotych polskich niż miała kilka lat wstecz wskutek wahań kursów walut.

– odnalezienie polisy, poświadczającej okres ochrony z daty zdarzenia powodującego szkodę. Ze względu na wieloletnie terminy przedawnienia pojawia nam się problem „pożółkłych polis”, gdyż ubezpieczeni często nie zachowują dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia za lata poprzednie. Tworzą się w ten sposób problemy natury dowodowej.

– wtórny podział spotykany w opracowaniach na pierwotną przyczynę szkody (act commited) i zdarzenie bezpośrednio wywołujące szkodę (occurence) mogący powodować trudność w rozróżnieniu przyczyny pośredniej od zdarzenia szkodowego i tym samym określenie momentu wyzwolenia odpowiedzialność gwarancyjnej.

– wydłużona odpowiedzialność ubezpieczyciela powoduje konieczność utworzenia rezerw na ryzyka niewygasłe (IBNR), rezerw na szkody niedostatecznie zarezerwowane (IBNER), co podnosi koszty administracyjne i zarządzania szkodami przez ubezpieczycieli i reasekuratorów, przyczyniając się do wzrostu składki należnej za objęcie ochroną ubezpieczeniową. Reasekuratorzy zagraniczni obawiają się cedowania na nich ryzyk związanych z triggerem, który w ich rodzimych systemach prawnych nie występuje i wybierają atrakcyjniejsze portfele. Pośrednio wynikiem postulatów zakładów ubezpieczeń oraz wymagań reasekuratorów było wprowadzenie nowelą Kodeksu Cywilnego z 2007 r. dyspozytywnego charakteru triggera act commited, wyrażonego w normie zawartej w art. 822 § 3 kc.

NASTĘPNY

nowelizacja ustawy ubezpieczenie oc zawodowe

Deregulacja w biurach rachunkowych – pułapki

6 października 2017 / / Brak komentarzy

Deregulacja w biurach rachunkowych a zmiany ryzyka przy wykonywaniu zawodu oraz regulacjach obowiązkowego ubezpieczenia OC.

W dniu 10 sierpnia 2014 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 maja 2014 r. o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych. Zmieniła ona m.in. zasady wykonywania doradztwa podatkowego oraz usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W nowym stanie prawnym dla osób wpisanych na listę doradców podatkowych zastrzeżone pozostaną jedynie czynności w zakresie udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami oraz reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych. Czynności te będą mogli wykonywać także radcy prawni i adwokaci oraz, w zakresie doradztwa podatkowego (czyli z wyłączeniem reprezentowania w postępowaniach), biegli rewidenci.

Z kolei prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie, jak też sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie mają charakter działalności zderegulowanej. Oznacza to, że może być ona wykonywana przez wszystkich przedsiębiorców, nie zaś jak do tej pory, przez doradców podatkowych, adwokatów i radców prawnych oraz przedsiębiorców usługowo prowadzących księgi rachunkowe.

Podobnie usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, zastrzeżone dotychczas dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy o rachunkowości, może być od dnia 10 sierpnia 2014 r. wykonywane przez wszystkich przedsiębiorców, o ile czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby fizyczne, które mają pełną zdolność do czynności prawnych oraz nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9 ustawy o rachunkowości.

Skutkiem deregulacji działalności w zakresie prowadzenia ksiąg i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielania pomocy w zakresie składania zeznań i deklaracji podatkowych jest zniesienie obowiązku posiadania ubezpieczenia OC przez podmioty wykonujące taką działalność. Oznacza to m.in., że biura rachunkowe, które dotychczas wykonywały działalność w powyższym zakresie (na mocy upoważnienia z art. 76 a ustawy o rachunkowości) po 10 sierpnia 2014 r. zwolnione są z obowiązku wykupywania dodatkowego OC, nawet w razie dalszego świadczenia takich usług. Obowiązkowe jest natomiast nadal posiadanie polisy w związku z prowadzoną działalnością w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Należy pamiętać, że ograniczenie obowiązku posiadania ubezpieczenia OC oznacza, iż w przypadku poniesienia przez klienta szkody, musi ona zostać naprawiona z majątku podmiotu, który wadliwie wykonał usługę. Choćby z tej przyczyny warto rozważyć zawarcie dobrowolnej umowy ubezpieczenia OC, która zagwarantuje ochronę majątku ubezpieczającego. Poza tym, z chwilą zwiększenia się wskutek deregulacji konkurencji na rynku, posiadanie szerokiej polisy OC (także w zakresie nieobowiązkowym) może być istotnym czynnikiem przemawiającym za wyborem przez klienta określonego usługodawcy.

NASTĘPNY

nowelizacja ustawy ubezpieczenie oc zawodowe

Obowiązkowe ubezpieczenie OC biura rachunkowego po deregulacji

6 października 2017 / / Brak komentarzy

Już większość czynności wykonywanych przez biuro rachunkowe nie jest objętych polisą obowiązkową.

Art. 76a. ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości mówi, iż “Usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.”

Art. 4 ust.3 mówi, iż czynnościami tymi są:

( … )

2) prowadzenie, na podstawie dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych, ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i systematycznym,
3) okresowe ustalanie lub sprawdzanie drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów,
4) wycena aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego,
5) sporządzanie sprawozdań finansowych,
6) gromadzenie i przechowywanie dowodów księgowych oraz pozostałej dokumentacji przewidzianej ustawą.

Są to zapisy ustawy, które decydują o zakresie ubezpieczenia obowiązkowego, bowiem ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przedsiębiorców wykonujących działalność z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych nakazuje ubezpieczyć się dokładnie w zakresie opisanym w Ustawie.

W rezultacie takich regulacji zakłady ubezpieczeń oferują ubezpieczenie obowiązkowe w minimalnym zakresie.

Pytanie: gdzie zatem pozostaje ryzyko polegające na:

obliczaniu wynagrodzeń za pracę, w tym premii, dodatków i innych świadczeń związanych ze stosunkiem pracy?
obliczaniu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz przekazywanie w tym zakresie niezbędnych dokumentów?
prowadzeniu dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy i kontrola przestrzegania terminów w tym zakresie?
obliczaniu miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych oraz składaniu wniosków o wypłatę tego dofinansowania oraz innych niezbędnych dokumentów w tym zakresie oraz składaniu wniosków o zwrot kosztów (w oparciu o stosowne przepisy ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych)?
obliczaniu kwot zajętych przez komornika wynagrodzeń i prowadzeniu korespondencji z organami egzekucyjnymi?

Odpowiedź: ryzyko zostaje po Twojej stronie !

Rada: zastanów się, czy warto ponosić ryzyko związane z możliwością popełnienia błędu podczas wykonywania zawodu. Rozwiązanie jest proste: rozszerz swoje ubezpieczenie OC o dodatkowe zakresy. Tu znajdziesz rozwiązanie problemu.

NASTĘPNY

ubezpieczenia oc zawodowe ubezpieczenia dla księgowych ubezpieczenia dla biur rachunkowych ubezpieczenia dla biur usług płatniczych ubezpieczenia dla funkcjonariuszy publicznych ubezpieczenia dla rzeczoznawców

Ubezpieczenie OC biura rachunkowego w spółce cywilnej

6 października 2017 / / Brak komentarzy

czyli dlaczego spółka cywilna nie może być ubezpieczonym

Wyjątkowość spółki cywilnej

W obecnym stanie prawnym spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej, nie stanowi też jednostki organizacyjnej posiadającej podmiotowość prawną jak spółki osobowe. Spółka taka nie stanowi zatem podmiotu prawa. W obrocie prawnym występują natomiast jej wspólnicy. Działając w ramach spółki cywilnej zaciągają oni zobowiązania, za które są odpowiedzialni solidarnie oraz nabywają majątek, który tak długo, jak długo trwa spółka, objęty jest ich wspólnością.
Każdy ze wspólników spółki cywilnej jest osobnym przedsiębiorcą, każdy podlega osobno rejestracji w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
Ponieważ spółka cywilna nie ma odrębnej podmiotowości, nie może być stroną umowy. W przypadku zawierania umowy, w tym także umowy ubezpieczenia, jako jej stronę należy wskazać wszystkich wspólników spółki, prowadzących wspólnie działalność w formie spółki cywilnej.

Nie można zatem skutecznie ubezpieczyć tworu:
– Biuro Rachunkowe Jan Kowalski & Stanisław Nowak S.c.

Strona umowy ubezpieczenia winny bowiem być:
– Jan Kowalski – wspólnik Spółki Biuro Rachunkowe Jan Kowalski & Stanisław Nowak S.c. oraz
– Stanisław Nowak – wspólnik Spółki Biuro Rachunkowe Jan Kowalski & Stanisław Nowak S.c.

Czasami w praktyce

W praktyce zdarzają się oczywiście sytuacje, kiedy firmy ubezpieczeniowe, na wniosek spółki cywilnej wystawiają polisę, w której Ubezpieczonym jest spółka cywilna. Wynika to z braku wiedzy prawnej po stronie osoby, która taką polisę wystawiła oraz braku dbałości ze strony firmy ubezpieczeniowej o właściwe procedury czy ich stosowanie przez pracowników czy agentów. Podkreślić jednak należy, że taka praktyka rynkowa jest całkowicie błędna.

Obowiązek ubezpieczenia

Należy też zwrócić uwagę, że ustawa nakłada obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia na każdego z przedsiębiorców – wspólników prowadzących usługowo księgi rachunkowe. Brak wykupienia polisy dla każdego ze wspólników, i to dla każdego co najmniej na minimalną sumę gwarancyjną, stanowi zatem naruszenie przepisów ustawy. Uznanie takiej sytuacji za prowadzenie działalności bez zawarcia wymaganej umowy ubezpieczenia, grozić może nawet grzywną lub karą ograniczenia wolności.
Należy również podkreślić, że błędne wskazanie ubezpieczającego i ubezpieczonego w polisie może skutkować powstaniem sporu z zakładem ubezpieczeń na etapie zgłoszenia szkody i domagania się wypłaty odszkodowania.

NASTĘPNY