obowiązkowa odpowiedzialność cywilna Archives -

Suma gwarancyjna

17 sierpnia 2018 / Ubezpieczenia dla Profesjonalistów / Brak komentarzy

Suma gwarancyjna to określona w umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej górna granica, do jakiej Ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność, czyli maksymalna wysokość odszkodowania, która może zostać wypłacona w przypadku szkody z danego ubezpieczenia.

To be or not to be that is the question – z polisy OC czy z własnej kieszeni, oto jest pytanie… czyli jak się ubezpieczyć, aby spać spokojnie i nie musieć płacić odszkodowania z własnych środków.

Nie brak osób przekonanych o tym, że ubezpieczenie OC nie jest im potrzebne i, że wieloletnia bezszkodowa praktyka zawodowa jest najlepszą gwarancją bezszkodowości również na przyszłe lata. Z roku na rok ich liczba zdecydowanie spada.

Bądźmy zatem, na przekór Kochanowskiemu – mądrzy przed szkodą.

Nie istnieje żaden gotowy wzór ani algorytm do wyliczenia właściwej sumy gwarancyjnej. Dynamika ryzyka, jakie jest związane z wykonywaniem czynności zawodowych wynika ze zmian i stałego rozwoju sytuacji w obszarze jego klientów (w tym również ich otoczenia), zmian i funkcjonowania prawa i wielu, wielu innych. Czynniki, jakie powinny być brane pod uwagę mają charakter raczej wyniku pracy wyobraźni tworzącej scenariusze niekorzystnego rozwoju sytuacji powstałej w wyniku założonego błędu.

Czerpmy z doświadczeń innych.

NASTĘPNY

Suma gwarancyjna

17 sierpnia 2018 / Ubezpieczenia dla Profesjonalistów / Brak komentarzy

Bądźmy zatem, na przekór Kochanowskiemu – mądrzy przed szkodą.

Czerpmy z doświadczeń innych.

NASTĘPNY

Suma gwarancyjna

17 sierpnia 2018 / Ubezpieczenia dla Profesjonalistów / Brak komentarzy

Bądźmy zatem, na przekór Kochanowskiemu – mądrzy przed szkodą.

Czerpmy z doświadczeń innych.

NASTĘPNY

Indywidualnie czy grupowo?

10 kwietnia 2018 / Ubezpieczenia dla Profesjonalistów / Brak komentarzy

Ubezpieczyć się indywidualnie czy grupowo?

Przy wyborze rodzaju konstrukcji ubezpieczenia należy mieć na uwadze zasadniczą różnicę pomiędzy jego formą grupową i indywidualną. W przypadku ubezpieczeń grupowych mamy bowiem do czynienia z koniecznością statystycznych uogólnień, które uwzględniają średnią cech i potrzeb klientów. Oznacza to, że przystępując do ubezpieczenia grupowego klient może spotkać się z sytuacją, w której pewne elementy ubezpieczenia grupowego w zasadzie nie są mu potrzebne, nie może jednak z nich zrezygnować. Drugą ważną różnicą w konstrukcji ubezpieczeń jest ich zakres. Ubezpieczenia grupowe mają ograniczony zakres ryzyk objętych ochroną oraz niską sumę ubezpieczeniową. Może zatem zdarzyć się, że suma, jaką wypłaci ubezpieczyciel nie pokryje całej kwoty kosztów szkody, powstałej w wyniku działania ubezpieczonego pracownika.

Ważne!

Jeśli pracownik ubezpiecza się grupowo i ponosi ustawowo odpowiedzialność majątkową oraz jest świadomy ryzyka zawodowego, związanego z zakresem obowiązków, ważne jest, aby zapoznał się szczegółowo z ogólnymi warunkami ubezpieczenia, jakie opłaca. Odpowiedzialne zarządzanie ryzykiem, pozwoli bowiem wyeliminować możliwe sytuacje, w których mimo opłacanych składek, będzie musiał zmierzyć się z pokryciem wysokich kosztów z domowego budżetu.

Ubezpieczenie indywidualne

Racjonalnym rozwiązaniem w przypadku zawodu funkcjonariusza publicznego jest ubezpieczenie indywidualne. W przypadku takiej konstrukcji mamy możliwość szerokiego wyboru sumy gwarancyjnej (do 500. 000 zł) a jeśli ryzyko związane z podejmowanymi decyzjami zawodowymi jest szczególne, możemy sumę gwarancyjną podwoić. Ponadto polisę można rozszerzyć o ubezpieczenie okresów minionych (do 2 lat), jeśli ubezpieczamy się po raz pierwszy lub gdy mamy obawy, że suma gwarancyjna poprzedniej polisy była zbyt niska. Co istotne w przypadku ubezpieczeń indywidualnych, ubezpieczony pracownik sam ustala wysokość comiesięcznej składki, mając realny wpływ na kształt umowy ubezpieczeniowej. Dzięki temu polisa jest bardziej dostosowana do jego wymagań, a klient zyskuje pewność, że zakupił dokładnie taki produkt, jakiego potrzebuje.

NASTĘPNY

nowelizacja ustawy ubezpieczenie oc zawodowe

Warunki odpowiedzialności majątkowej funkcjonariusza publicznego

10 kwietnia 2018 / Ubezpieczenia dla Profesjonalistów / Brak komentarzy

Ze względu na zróżnicowanie organów państwowych i innych podmiotów powołanych z mocy prawa lub na podstawie porozumień do rozstrzygania spraw w drodze decyzji administracyjnych, nie istnieje ujednolicony system kontroli pracy urzędników administracji publicznej. Funkcjonujące instrumenty zapobiegania wydawaniu wadliwych decyzji (rodzaje odpowiedzialności, regulowane m.in. przez przepisy Kodeksu cywilnego, Kodeksu pracy, czy zapisy ustawy o służbie cywilnej), wzbogacono na mocy ustawy z 2011 roku o odpowiedzialność majątkową funkcjonariusza publicznego. Jest to odpowiedzialność warunkowa, co oznacza, że aby zaistniała muszą być spełnione jednocześnie trzy przesłanki. Po pierwsze na mocy prawomocnego orzeczenia sądu (wyroku, nakazu zapłaty czy postanowienia) lub na mocy ugody zostało wypłacone przez podmiot odpowiedzialny odszkodowanie za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu władzy publicznej z rażącym naruszeniem prawa. Po drugie rażące naruszenie prawa zostało spowodowane zawinionym działaniem lub zaniechaniem funkcjonariusza publicznego. Po trzecie rażące naruszenie prawa zostało stwierdzone zgodnie z art. 6 ustawy, określającym katalog sytuacji, które uznać można za rażąco naruszające prawo. Należą do nich:

– wydanie ostatecznej decyzji administracyjnej stwierdzającej nieważność decyzji administracyjnej lub postanowienia, gdy akty te wydano z rażącym naruszeniem prawa;

– wydanie ostatecznej decyzji stwierdzającej nieważność decyzji lub postanowienia wydanej na podstawie Ordynacji podatkowej, gdy akty te zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa;

– działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ, które zaskarżono, i organ w zakresie swojej właściwości uwzględnił skargę w całości i stwierdził jednocześnie, że działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz przekazał skargę sądowi administracyjnemu;

– sytuacja, gdy sąd administracyjny wydał prawomocny wyrok, w którym stwierdził nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, ze względu na wydanie decyzji lub postanowienia z rażącym naruszeniem prawa;

– sytuacja, gdy sąd administracyjny wydał prawomocny wyrok, w którym stwierdził nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części wydanej na podstawie Ordynacji podatkowej, ze względu na wydanie decyzji lub postanowienia z rażącym naruszeniem prawa;

– sytuacja, gdy sprawa administracyjna nie została załatwiona w określonym terminie lub postępowanie prowadzone było przewlekle i strona postępowania administracyjnego wniosła zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu, wezwała ten organ do usunięcia naruszenia prawa. Organ wyższego stopnia bądź organ prowadzący postępowanie uznały zażalenie za uzasadnione oraz stwierdziły jednocześnie, że niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

– sytuacja, gdy sprawa z zakresu prawa podatkowego nie została załatwiona we właściwym terminie lub we wskazanym nowym terminie załatwienia sprawy i strona postępowania wniosła ponaglenie do organu podatkowego wyższego stopnia lub ministra właściwego do spraw finansów publicznych, jeżeli sprawa nie została załatwiona przez dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej. Organ podatkowy wyższego stopnia lub minister właściwy do spraw finansów publicznych, uznając ponaglenie za uzasadnione, stwierdzili jednocześnie, że niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

– uwzględnienie przez sąd skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy administracji publicznej wydające decyzje administracyjne, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, których przedmiotem jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;

– uwzględnienie skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach;

– sytuacja, gdy odwołanie wniesiono w związku z niewydaniem decyzji przez organ rentowy lub niewydaniem orzeczenia przez wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności;

– w sprawach z zakresu odwołań od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 20 stycznia 2011r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa.

Paulina Pawlak (UAM), Marcin Sidor (UAM) Odpowiedzialność majątkowa funkcjonariusza publicznego a ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej urzędnika, Poznań 2017 r. (www.repozytorium.amu.edu.pl)

NASTĘPNY

Suma gwarancyjna

6 października 2017 / Ubezpieczenia dla Profesjonalistów / Brak komentarzy

Bądźmy zatem, na przekór Kochanowskiemu – mądrzy przed szkodą.

Czerpmy z doświadczeń innych.

NASTĘPNY

Deregulacja w biurach rachunkowych – pułapki

6 października 2017 / Ubezpieczenia dla Profesjonalistów / Brak komentarzy

Deregulacja w biurach rachunkowych a zmiany ryzyka przy wykonywaniu zawodu oraz regulacjach obowiązkowego ubezpieczenia OC.

W dniu 10 sierpnia 2014 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 maja 2014 r. o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych. Zmieniła ona m.in. zasady wykonywania doradztwa podatkowego oraz usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W nowym stanie prawnym dla osób wpisanych na listę doradców podatkowych zastrzeżone pozostaną jedynie czynności w zakresie udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami oraz reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych. Czynności te będą mogli wykonywać także radcy prawni i adwokaci oraz, w zakresie doradztwa podatkowego (czyli z wyłączeniem reprezentowania w postępowaniach), biegli rewidenci.

Z kolei prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie, jak też sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie mają charakter działalności zderegulowanej. Oznacza to, że może być ona wykonywana przez wszystkich przedsiębiorców, nie zaś jak do tej pory, przez doradców podatkowych, adwokatów i radców prawnych oraz przedsiębiorców usługowo prowadzących księgi rachunkowe.

Podobnie usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, zastrzeżone dotychczas dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy o rachunkowości, może być od dnia 10 sierpnia 2014 r. wykonywane przez wszystkich przedsiębiorców, o ile czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby fizyczne, które mają pełną zdolność do czynności prawnych oraz nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9 ustawy o rachunkowości.

Skutkiem deregulacji działalności w zakresie prowadzenia ksiąg i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielania pomocy w zakresie składania zeznań i deklaracji podatkowych jest zniesienie obowiązku posiadania ubezpieczenia OC przez podmioty wykonujące taką działalność. Oznacza to m.in., że biura rachunkowe, które dotychczas wykonywały działalność w powyższym zakresie (na mocy upoważnienia z art. 76 a ustawy o rachunkowości) po 10 sierpnia 2014 r. zwolnione są z obowiązku wykupywania dodatkowego OC, nawet w razie dalszego świadczenia takich usług. Obowiązkowe jest natomiast nadal posiadanie polisy w związku z prowadzoną działalnością w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Należy pamiętać, że ograniczenie obowiązku posiadania ubezpieczenia OC oznacza, iż w przypadku poniesienia przez klienta szkody, musi ona zostać naprawiona z majątku podmiotu, który wadliwie wykonał usługę. Choćby z tej przyczyny warto rozważyć zawarcie dobrowolnej umowy ubezpieczenia OC, która zagwarantuje ochronę majątku ubezpieczającego. Poza tym, z chwilą zwiększenia się wskutek deregulacji konkurencji na rynku, posiadanie szerokiej polisy OC (także w zakresie nieobowiązkowym) może być istotnym czynnikiem przemawiającym za wyborem przez klienta określonego usługodawcy.

NASTĘPNY

Obowiązkowe ubezpieczenie OC biura rachunkowego po deregulacji

6 października 2017 / Ubezpieczenia dla Profesjonalistów / Brak komentarzy

Już większość czynności wykonywanych przez biuro rachunkowe nie jest objętych polisą obowiązkową.

Art. 76a. ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości mówi, iż “Usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.”

Art. 4 ust.3 mówi, iż czynnościami tymi są:

( … )

2) prowadzenie, na podstawie dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych, ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i systematycznym,
3) okresowe ustalanie lub sprawdzanie drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów,
4) wycena aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego,
5) sporządzanie sprawozdań finansowych,
6) gromadzenie i przechowywanie dowodów księgowych oraz pozostałej dokumentacji przewidzianej ustawą.

Są to zapisy ustawy, które decydują o zakresie ubezpieczenia obowiązkowego, bowiem ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przedsiębiorców wykonujących działalność z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych nakazuje ubezpieczyć się dokładnie w zakresie opisanym w Ustawie.

W rezultacie takich regulacji zakłady ubezpieczeń oferują ubezpieczenie obowiązkowe w minimalnym zakresie.

Pytanie: gdzie zatem pozostaje ryzyko polegające na:

obliczaniu wynagrodzeń za pracę, w tym premii, dodatków i innych świadczeń związanych ze stosunkiem pracy?
obliczaniu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz przekazywanie w tym zakresie niezbędnych dokumentów?
prowadzeniu dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy i kontrola przestrzegania terminów w tym zakresie?
obliczaniu miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych oraz składaniu wniosków o wypłatę tego dofinansowania oraz innych niezbędnych dokumentów w tym zakresie oraz składaniu wniosków o zwrot kosztów (w oparciu o stosowne przepisy ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych)?
obliczaniu kwot zajętych przez komornika wynagrodzeń i prowadzeniu korespondencji z organami egzekucyjnymi?

Odpowiedź: ryzyko zostaje po Twojej stronie !

Rada: zastanów się, czy warto ponosić ryzyko związane z możliwością popełnienia błędu podczas wykonywania zawodu. Rozwiązanie jest proste: rozszerz swoje ubezpieczenie OC o dodatkowe zakresy. Tu znajdziesz rozwiązanie problemu.

NASTĘPNY