kary za brak obowiązkowego ubezpieczenia biura usług płatniczych

Kary dla biura usług płatniczych

Finansowe kary dla biura usług płatniczych

Od kilku lat Komisja Nadzoru Finansowego sukcesywnie karze Biura Usług Płatniczych za lekceważenie obowiązków ustawowych. Nie tylko wzrasta liczba ukaranych biur ale także wysokość grzywien za poszczególne uchybienia. Ponadto KNF ostrzega, że surowiej będzie traktować biura, które ponownie nie dopełnią prawnego obowiązku (Komunikat KNF z czerwca 2018 roku).

Za co kara?

KNF nadzorując rynek usług płatniczych, może nałożyć karę w każdym przypadku nie zastosowania się do określonych w Ustawie obowiązków Biura Usług Płatniczych. Przeważnie jednak grzywny nakładano w przypadku braku lub nieterminowego dostarczenia do KNF:

  • informacji o łącznej wartości i liczbie transakcji płatniczych,
  • umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (zawartej i kontynuowanej we właściwym terminie),
  • informacji o przekroczeniu poziomu 500 000 euro przez kwotę transakcji płatniczych wykonanych przez BUP w danym okresie.

W 2018 około 10% Biur Usług Płatniczych nie zrealizowało obowiązków informacyjnych, co skutkowało nałożeniem kar finansowych. Średnia grzywien wyniosła 900 zł.

O krok dalej

Idąc dalej za ostrzeżeniami, KNF wydał już zakaz prowadzania działalności dla Biura Usług Płatniczych, jako karę za ewidentne naruszenie ustawowego obowiązku informacyjnego. Firma nie przekazywała do komisji informacji na temat wykonywanych transakcji płatniczych. To pierwszy przypadek nałożenia tak surowej kary dla Biura Usług Płatniczych. Można więc domniemywać, że KNF od tej pory będzie surowszym okiem przyglądał się działalności biur płatniczych.

Jak uniknąć grzywny?

Przede wszystkim przestrzegajmy ustawowych obowiązków i nie zapominajmy o terminach. Kwestię obowiązku ubezpieczenia OC Biura Usług Płatniczych wyjaśniamy w artykule: „Obowiązek ubezpieczenia biura usług płatniczych w świetle prawa„. Istotne jest, aby w odpowiednim terminie wznowić polisę OC. Nasi klienci mogą jednak spać spokojnie, ponieważ nadzorujemy kalendarz płatności i przypominamy o zbliżających się terminach. Jeśli jednak Biuro Usług Płatniczych nie posiada jeszcze ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, w każdej chwili może je wykupić.

Skalkuluj składkę dla Twojego biura   

Kwestia dopełnienia obowiązku informacyjnego polega natomiast na przedstawieniu dokumentacji, świadczącej o posiadaniu obowiązkowej polisy w ciągu 7 dni od jej zawarcia. Należy jednak dokonać tego zanim wygaśnie poprzednie obowiązkowe ubezpieczenie. Obowiązek informacyjny to również regularne informowanie KNF o łącznej wartości i liczbie przeprowadzonych transakcji płatniczych z danego kwartału. Jeżeli przedsiębiorca nie wywiąże się z powyższych zobowiązań, KNF ma prawo do nałożenia kary finansowej od 500 do 100 000 zł.

NASTĘPNY

Czy szkoła niepubliczna może żądać ubezpieczenia NNW ?

Czy szkoła niepubliczna może żądać zakupu ubezpieczenia NNW dla mojego dziecka?

Szkoły niepubliczne zawierają z rodzicami uczniów umowy o nauczanie. Zapisy tych umów obligują rodziców. Jeśli więc w umowie znajduje się warunek obowiązku ubezpieczenia dzieci lub pokrycia kosztów ubezpieczenia zawartego przez szkołę, to wówczas warunek ten jest dla rodziców wiążący.

 

 

trigger ubezpieczenia oc zawodowe

Trigger w ubezpieczeniu OC zawodowej

Angielski termin „trigger” definiuje czasowy zakres ochrony ubezpieczeniowej w ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej.

Precyzuje, które zdarzenie składające się na wypadek ubezpieczeniowy musi wystąpić w okresie ubezpieczenia, aby można je było uznać za szkodę ubezpieczeniową. Zdarzenie to jest swoistym „wyzwalaczem” odpowiedzialności odszkodowawczej, na co także wskazuje nazwa (ang. zapadka, spust, cyngiel; spowodować coś, doprowadzić do czegoś), upowszechniona jednak w doktrynie i judykaturze w oryginalnym brzmieniu.

Trigger act commited – Twój trigger

Trigger ten wiąże odpowiedzialność ubezpieczyciela z chwilą zaistnienia zdarzenia (pierwotnej przyczyny szkody – np. błędnego zaksięgowania kosztu przez biuro rachunkowe), poprzedzającego powstanie szkody. Przy triggerze act commited okres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest równy czasowo odpowiedzialności ubezpieczonego sprawcy szkody (biura rachunkowego).

Act commited jest preferowany przez ustawodawcę, co wyrażone jest w art. 822 § 2 kc zwrotem: „Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Jest to norma mająca charakter ius dispositivum, zawierająca domniemanie istnienia triggera act commited. Ustawodawca nie wyłącza opartego na generalnej zasadzie swobody umów stosowania innych klauzul czasowych oraz ich kombinacji, jednakże tylko w dobrowolnych umowach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Na zasadzie lex specialis klauzula zdarzenia jest jedynym dopuszczalnym prawem triggerem w ubezpieczeniach obowiązkowych odpowiedzialności cywilnej po nowelizacji z roku 2007 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, dodajacej art. 9a w brzmieniu: „Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Przepis ten ma charakter imperatywny, wyłączając stronom dokonywanie modyfikacji przy określaniu właściwego dla umowy triggera.

Trigger zdarzenia dotyczy wszystkich obowiązkowych ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej, nie tylko wymienionych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej.

Zalety triggera act commited:

– najszerszy zakres czasowy, ochrona ubezpieczeniowa istnieje od momentu zaistnienia zdarzenia szkodowego do upływu ustawowych terminów przedawnienia, czym zapewnia najszerszą ochronę ubezpieczonego oraz potencjalnego poszkodowanego. Odpowiedzialność ubezpieczyciela w teorii obejmuje także roszczenia przedawnione, gdyż ubezpieczony może mieć interes w uznaniu roszczenia przedawnionego. W takim wypadku zakres czasowy jest praktycznie nieograniczony.

– ubezpieczony odpowiada za działanie lub zaniechanie powodujące szkodę, które wystąpiło w okresie ubezpieczenia. Nieważne jest więc, że później np. nie wykonuje działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia i tym samym nie zawiera już umów ubezpieczenia.

Wady triggera act commited:

– nierzadko niższe sumy gwarancyjne obowiązujące w dacie zdarzenia, nie wystarczą do pełnego zaspokojenia roszczeń poszkodowanego po kilku latach. Jest to problem dla ubezpieczonego, który musi pokryć różnice między wysokością sumy gwarancyjnej a zgłoszonym roszczeniem z własnej kieszeni.

– spadek siły nabywczej pieniądza na przestrzeni lat może spowodować prowizoryczność ochrony ubezpieczeniowej z racji braku pokrycia realnej szkody. Sumy gwarancyjne dla danej polisy ustalane są wg przelicznika kursu walut z pierwszego kwartału roku, w którym zawarto umowę ubezpieczenia. Może się zdarzyć, że poszkodowany poniesie ryzyko kursowe, ponieważ np. roku 2005 kurs euro był niższy od kursu w roku 2012, a ubezpieczyciel odszkodowanie na podstawie sumy gwarancyjnej ustala wg przelicznika z polisy za rok 2005. Reasumując, ta sama suma gwarancyjna może mieć mniejszą wartość w złotych polskich niż miała kilka lat wstecz wskutek wahań kursów walut.

– odnalezienie polisy, poświadczającej okres ochrony z daty zdarzenia powodującego szkodę. Ze względu na wieloletnie terminy przedawnienia pojawia nam się problem „pożółkłych polis”, gdyż ubezpieczeni często nie zachowują dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia za lata poprzednie. Tworzą się w ten sposób problemy natury dowodowej.

– wtórny podział spotykany w opracowaniach na pierwotną przyczynę szkody (act commited) i zdarzenie bezpośrednio wywołujące szkodę (occurence) mogący powodować trudność w rozróżnieniu przyczyny pośredniej od zdarzenia szkodowego i tym samym określenie momentu wyzwolenia odpowiedzialność gwarancyjnej.

– wydłużona odpowiedzialność ubezpieczyciela powoduje konieczność utworzenia rezerw na ryzyka niewygasłe (IBNR), rezerw na szkody niedostatecznie zarezerwowane (IBNER), co podnosi koszty administracyjne i zarządzania szkodami przez ubezpieczycieli i reasekuratorów, przyczyniając się do wzrostu składki należnej za objęcie ochroną ubezpieczeniową. Reasekuratorzy zagraniczni obawiają się cedowania na nich ryzyk związanych z triggerem, który w ich rodzimych systemach prawnych nie występuje i wybierają atrakcyjniejsze portfele. Pośrednio wynikiem postulatów zakładów ubezpieczeń oraz wymagań reasekuratorów było wprowadzenie nowelą Kodeksu Cywilnego z 2007 r. dyspozytywnego charakteru triggera act commited, wyrażonego w normie zawartej w art. 822 § 3 kc.

 

NASTĘPNY

trigger ubezpieczenia oc zawodowe

Trigger w ubezpieczeniu OC zawodowej

Angielski termin „trigger” definiuje czasowy zakres ochrony ubezpieczeniowej w ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej.

Precyzuje, które zdarzenie składające się na wypadek ubezpieczeniowy musi wystąpić w okresie ubezpieczenia, aby można je było uznać za szkodę ubezpieczeniową. Zdarzenie to jest swoistym „wyzwalaczem” odpowiedzialności odszkodowawczej, na co także wskazuje nazwa (ang. zapadka, spust, cyngiel; spowodować coś, doprowadzić do czegoś), upowszechniona jednak w doktrynie i judykaturze w oryginalnym brzmieniu.

Trigger act commited – Twój trigger

Trigger ten wiąże odpowiedzialność ubezpieczyciela z chwilą zaistnienia zdarzenia (pierwotnej przyczyny szkody – np. błędnego zaksięgowania kosztu przez biuro rachunkowe), poprzedzającego powstanie szkody. Przy triggerze act commited okres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest równy czasowo odpowiedzialności ubezpieczonego sprawcy szkody (biura rachunkowego).

Act commited jest preferowany przez ustawodawcę, co wyrażone jest w art. 822 § 2 kc zwrotem: „Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Jest to norma mająca charakter ius dispositivum, zawierająca domniemanie istnienia triggera act commited. Ustawodawca nie wyłącza opartego na generalnej zasadzie swobody umów stosowania innych klauzul czasowych oraz ich kombinacji, jednakże tylko w dobrowolnych umowach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Na zasadzie lex specialis klauzula zdarzenia jest jedynym dopuszczalnym prawem triggerem w ubezpieczeniach obowiązkowych odpowiedzialności cywilnej po nowelizacji z roku 2007 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, dodajacej art. 9a w brzmieniu: „Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Przepis ten ma charakter imperatywny, wyłączając stronom dokonywanie modyfikacji przy określaniu właściwego dla umowy triggera.

Trigger zdarzenia dotyczy wszystkich obowiązkowych ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej, nie tylko wymienionych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej.

Zalety triggera act commited:

– najszerszy zakres czasowy, ochrona ubezpieczeniowa istnieje od momentu zaistnienia zdarzenia szkodowego do upływu ustawowych terminów przedawnienia, czym zapewnia najszerszą ochronę ubezpieczonego oraz potencjalnego poszkodowanego. Odpowiedzialność ubezpieczyciela w teorii obejmuje także roszczenia przedawnione, gdyż ubezpieczony może mieć interes w uznaniu roszczenia przedawnionego. W takim wypadku zakres czasowy jest praktycznie nieograniczony.

– ubezpieczony odpowiada za działanie lub zaniechanie powodujące szkodę, które wystąpiło w okresie ubezpieczenia. Nieważne jest więc, że później np. nie wykonuje działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia i tym samym nie zawiera już umów ubezpieczenia.

Wady triggera act commited:

– nierzadko niższe sumy gwarancyjne obowiązujące w dacie zdarzenia, nie wystarczą do pełnego zaspokojenia roszczeń poszkodowanego po kilku latach. Jest to problem dla ubezpieczonego, który musi pokryć różnice między wysokością sumy gwarancyjnej a zgłoszonym roszczeniem z własnej kieszeni.

– spadek siły nabywczej pieniądza na przestrzeni lat może spowodować prowizoryczność ochrony ubezpieczeniowej z racji braku pokrycia realnej szkody. Sumy gwarancyjne dla danej polisy ustalane są wg przelicznika kursu walut z pierwszego kwartału roku, w którym zawarto umowę ubezpieczenia. Może się zdarzyć, że poszkodowany poniesie ryzyko kursowe, ponieważ np. roku 2005 kurs euro był niższy od kursu w roku 2012, a ubezpieczyciel odszkodowanie na podstawie sumy gwarancyjnej ustala wg przelicznika z polisy za rok 2005. Reasumując, ta sama suma gwarancyjna może mieć mniejszą wartość w złotych polskich niż miała kilka lat wstecz wskutek wahań kursów walut.

– odnalezienie polisy, poświadczającej okres ochrony z daty zdarzenia powodującego szkodę. Ze względu na wieloletnie terminy przedawnienia pojawia nam się problem „pożółkłych polis”, gdyż ubezpieczeni często nie zachowują dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia za lata poprzednie. Tworzą się w ten sposób problemy natury dowodowej.

– wtórny podział spotykany w opracowaniach na pierwotną przyczynę szkody (act commited) i zdarzenie bezpośrednio wywołujące szkodę (occurence) mogący powodować trudność w rozróżnieniu przyczyny pośredniej od zdarzenia szkodowego i tym samym określenie momentu wyzwolenia odpowiedzialność gwarancyjnej.

– wydłużona odpowiedzialność ubezpieczyciela powoduje konieczność utworzenia rezerw na ryzyka niewygasłe (IBNR), rezerw na szkody niedostatecznie zarezerwowane (IBNER), co podnosi koszty administracyjne i zarządzania szkodami przez ubezpieczycieli i reasekuratorów, przyczyniając się do wzrostu składki należnej za objęcie ochroną ubezpieczeniową. Reasekuratorzy zagraniczni obawiają się cedowania na nich ryzyk związanych z triggerem, który w ich rodzimych systemach prawnych nie występuje i wybierają atrakcyjniejsze portfele. Pośrednio wynikiem postulatów zakładów ubezpieczeń oraz wymagań reasekuratorów było wprowadzenie nowelą Kodeksu Cywilnego z 2007 r. dyspozytywnego charakteru triggera act commited, wyrażonego w normie zawartej w art. 822 § 3 kc.

NASTĘPNY

trigger ubezpieczenia oc zawodowe

Trigger w ubezpieczeniu OC zawodowej

Angielski termin „trigger” definiuje czasowy zakres ochrony ubezpieczeniowej w ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej.

Precyzuje, które zdarzenie składające się na wypadek ubezpieczeniowy musi wystąpić w okresie ubezpieczenia, aby można je było uznać za szkodę ubezpieczeniową. Zdarzenie to jest swoistym „wyzwalaczem” odpowiedzialności odszkodowawczej, na co także wskazuje nazwa (ang. zapadka, spust, cyngiel; spowodować coś, doprowadzić do czegoś), upowszechniona jednak w doktrynie i judykaturze w oryginalnym brzmieniu.

Trigger act commited – Twój trigger

Trigger ten wiąże odpowiedzialność ubezpieczyciela z chwilą zaistnienia zdarzenia (pierwotnej przyczyny szkody – np. błędnego zaksięgowania kosztu przez biuro rachunkowe), poprzedzającego powstanie szkody. Przy triggerze act commited okres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest równy czasowo odpowiedzialności ubezpieczonego sprawcy szkody (biura rachunkowego).

Act commited jest preferowany przez ustawodawcę, co wyrażone jest w art. 822 § 2 kc zwrotem: „Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Jest to norma mająca charakter ius dispositivum, zawierająca domniemanie istnienia triggera act commited. Ustawodawca nie wyłącza opartego na generalnej zasadzie swobody umów stosowania innych klauzul czasowych oraz ich kombinacji, jednakże tylko w dobrowolnych umowach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Na zasadzie lex specialis klauzula zdarzenia jest jedynym dopuszczalnym prawem triggerem w ubezpieczeniach obowiązkowych odpowiedzialności cywilnej po nowelizacji z roku 2007 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, dodajacej art. 9a w brzmieniu: „Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Przepis ten ma charakter imperatywny, wyłączając stronom dokonywanie modyfikacji przy określaniu właściwego dla umowy triggera.

Trigger zdarzenia dotyczy wszystkich obowiązkowych ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej, nie tylko wymienionych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej.

Zalety triggera act commited:

– najszerszy zakres czasowy, ochrona ubezpieczeniowa istnieje od momentu zaistnienia zdarzenia szkodowego do upływu ustawowych terminów przedawnienia, czym zapewnia najszerszą ochronę ubezpieczonego oraz potencjalnego poszkodowanego. Odpowiedzialność ubezpieczyciela w teorii obejmuje także roszczenia przedawnione, gdyż ubezpieczony może mieć interes w uznaniu roszczenia przedawnionego. W takim wypadku zakres czasowy jest praktycznie nieograniczony.

– ubezpieczony odpowiada za działanie lub zaniechanie powodujące szkodę, które wystąpiło w okresie ubezpieczenia. Nieważne jest więc, że później np. nie wykonuje działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia i tym samym nie zawiera już umów ubezpieczenia.

Wady triggera act commited:

– nierzadko niższe sumy gwarancyjne obowiązujące w dacie zdarzenia, nie wystarczą do pełnego zaspokojenia roszczeń poszkodowanego po kilku latach. Jest to problem dla ubezpieczonego, który musi pokryć różnice między wysokością sumy gwarancyjnej a zgłoszonym roszczeniem z własnej kieszeni.

– spadek siły nabywczej pieniądza na przestrzeni lat może spowodować prowizoryczność ochrony ubezpieczeniowej z racji braku pokrycia realnej szkody. Sumy gwarancyjne dla danej polisy ustalane są wg przelicznika kursu walut z pierwszego kwartału roku, w którym zawarto umowę ubezpieczenia. Może się zdarzyć, że poszkodowany poniesie ryzyko kursowe, ponieważ np. roku 2005 kurs euro był niższy od kursu w roku 2012, a ubezpieczyciel odszkodowanie na podstawie sumy gwarancyjnej ustala wg przelicznika z polisy za rok 2005. Reasumując, ta sama suma gwarancyjna może mieć mniejszą wartość w złotych polskich niż miała kilka lat wstecz wskutek wahań kursów walut.

– odnalezienie polisy, poświadczającej okres ochrony z daty zdarzenia powodującego szkodę. Ze względu na wieloletnie terminy przedawnienia pojawia nam się problem „pożółkłych polis”, gdyż ubezpieczeni często nie zachowują dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia za lata poprzednie. Tworzą się w ten sposób problemy natury dowodowej.

– wtórny podział spotykany w opracowaniach na pierwotną przyczynę szkody (act commited) i zdarzenie bezpośrednio wywołujące szkodę (occurence) mogący powodować trudność w rozróżnieniu przyczyny pośredniej od zdarzenia szkodowego i tym samym określenie momentu wyzwolenia odpowiedzialność gwarancyjnej.

– wydłużona odpowiedzialność ubezpieczyciela powoduje konieczność utworzenia rezerw na ryzyka niewygasłe (IBNR), rezerw na szkody niedostatecznie zarezerwowane (IBNER), co podnosi koszty administracyjne i zarządzania szkodami przez ubezpieczycieli i reasekuratorów, przyczyniając się do wzrostu składki należnej za objęcie ochroną ubezpieczeniową. Reasekuratorzy zagraniczni obawiają się cedowania na nich ryzyk związanych z triggerem, który w ich rodzimych systemach prawnych nie występuje i wybierają atrakcyjniejsze portfele. Pośrednio wynikiem postulatów zakładów ubezpieczeń oraz wymagań reasekuratorów było wprowadzenie nowelą Kodeksu Cywilnego z 2007 r. dyspozytywnego charakteru triggera act commited, wyrażonego w normie zawartej w art. 822 § 3 kc.

 

NASTĘPNY

Wysokość sumy gwarancyjnej rzeczoznawcy majątkowego

Deregulacja zawodów w Polsce przyniosła również zmiany w zawodzie rzeczoznawcy majątkowego. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 13 grudnia 2017 roku ustala obowiązek posiadania polisy odpowiedzialności cywilnej. Kopię polisy należy dołączyć do każdej umowy z klientem, każdego operatu szacunkowego, czy jego aktualizacji.

Może nie starczyć

Minimalna suma gwarancyjna określona w Rozporządzeniu to kwota 25.000 EURO. Czy jest ona wystarczająca na pokrycie ewentualnych roszczeń za szkody podmiotów prowadzących działalność w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego? Rzeczoznawcy, którzy mieli styczność z różnego rodzaju szkodami wiedzą, że suma ta nie wystarczy na pokrycie roszczeń. Aktualna sytuacja na rynku, zmiany w ustawodawstwie oraz coraz wyższy poziom edukacji i świadomości klientów sprzyjają wzrostowi liczby kwestionowanych operatów szacunkowych. Dlatego warto rozważyć ubezpieczenie swojej działalności na sumy większe niż te określane Rozporządzeniem.

Szersza ochrona

Rzeczoznawca, mając na uwadze swoje aktualne potrzeby może sam wybrać sumę gwarancyjną w przedziale kwotowym od 25.000  do 250.000 EURO. Może również rozszerzyć zakres ochrony ubezpieczeniowej o klauzulę zniszczenia, uszkodzenia oraz zaginięcia wszelkiego rodzaju dokumentów związanych z wykonywaniem czynności zawodowych. W tym przypadku ma do wyboru sumy od 20.000 do 100.000 zł.

 

NASTĘPNY

ubezpieczenie oc, polisa oc, ubezpieczenie dla rzeczoznawcy majątkowego

Kary za brak OC rzeczoznawcy majątkowego

Nowelizacja Ustawy o gospodarce nieruchomościami (z dnia 1 września 2017 roku) wprowadziła zmiany dla trzech zawodów: rzeczoznawcy majątkowego, pośrednika nieruchomości i zarządcy nieruchomości. Wśród uregulowań znalazły się także kwestie sankcji za brak aktualnego obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Obowiązek posiadania OC istniał już dużo wcześniej, jednak brak organu, który zająłby się egzekwowaniem powodował, że wymóg nie był przestrzegany przez obowiązanych. Obecnie kary za brak OC nakładać będzie Inspekcja Handlowa w formie decyzji administracyjnej. Ukarany podmiot ma 14 dni na uregulowanie zobowiązania.

Wysokość kary

Wysokość kary w przypadku rzeczoznawców majątkowych może wynosić w granicach od dwukrotności do pięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia w roku, w którym stwierdzono brak polisy OC. Aktualnie są to kwoty rzędu od 9.000 do ok. 23.000 zł. Kara uzależniona będzie od rozmiaru prowadzonej działalności zawodowej i czasu trwania naruszenia. Rzeczoznawca ma jednak prawo odwołać się od decyzji wydanej w pierwszej instancji do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Dodatkowo, zgodnie z Kodeksem cywilnym, Inspekcja Handlowa kary pieniężne może nakładać przez okres trzech lat. Początek naliczania ustala się od dnia powstania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia OC przez przedsiębiorcę. Później roszczenia ulegają przedawnieniu.

Klient może rozwiązać umowę

Sporządzając operat szacunkowy rzeczoznawca powinien dołączyć kopię polisy. W razie jej braku klient ma prawo o nią poprosić, a w przypadku odmowy jej udostępnienia – może rozwiązać umowę. Bez wglądu do polisy OC poszkodowany miałby spory problem, aby móc dochodzić swoich praw.

Czy warto ryzykować brakiem polisy narażając się na kary nałożone przez Inspekcję?

 

NASTĘPNY

trigger ubezpieczenia oc zawodowe

Trigger w ubezpieczeniu OC zawodowej

Angielski termin „trigger” definiuje czasowy zakres ochrony ubezpieczeniowej w ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej.

Precyzuje, które zdarzenie składające się na wypadek ubezpieczeniowy musi wystąpić w okresie ubezpieczenia, aby można je było uznać za szkodę ubezpieczeniową. Zdarzenie to jest swoistym „wyzwalaczem” odpowiedzialności odszkodowawczej, na co także wskazuje nazwa (ang. zapadka, spust, cyngiel; spowodować coś, doprowadzić do czegoś), upowszechniona jednak w doktrynie i judykaturze w oryginalnym brzmieniu.

Trigger act commited – Twój trigger

Trigger ten wiąże odpowiedzialność ubezpieczyciela z chwilą zaistnienia zdarzenia (pierwotnej przyczyny szkody – np. błędnego zaksięgowania kosztu przez biuro rachunkowe), poprzedzającego powstanie szkody. Przy triggerze act commited okres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest równy czasowo odpowiedzialności ubezpieczonego sprawcy szkody (biura rachunkowego).

Act commited jest preferowany przez ustawodawcę, co wyrażone jest w art. 822 § 2 kc zwrotem: „Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Jest to norma mająca charakter ius dispositivum, zawierająca domniemanie istnienia triggera act commited. Ustawodawca nie wyłącza opartego na generalnej zasadzie swobody umów stosowania innych klauzul czasowych oraz ich kombinacji, jednakże tylko w dobrowolnych umowach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Na zasadzie lex specialis klauzula zdarzenia jest jedynym dopuszczalnym prawem triggerem w ubezpieczeniach obowiązkowych odpowiedzialności cywilnej po nowelizacji z roku 2007 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, dodajacej art. 9a w brzmieniu: „Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia”. Przepis ten ma charakter imperatywny, wyłączając stronom dokonywanie modyfikacji przy określaniu właściwego dla umowy triggera.

Trigger zdarzenia dotyczy wszystkich obowiązkowych ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej, nie tylko wymienionych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej.

Zalety triggera act commited:

– najszerszy zakres czasowy, ochrona ubezpieczeniowa istnieje od momentu zaistnienia zdarzenia szkodowego do upływu ustawowych terminów przedawnienia, czym zapewnia najszerszą ochronę ubezpieczonego oraz potencjalnego poszkodowanego. Odpowiedzialność ubezpieczyciela w teorii obejmuje także roszczenia przedawnione, gdyż ubezpieczony może mieć interes w uznaniu roszczenia przedawnionego. W takim wypadku zakres czasowy jest praktycznie nieograniczony.

– ubezpieczony odpowiada za działanie lub zaniechanie powodujące szkodę, które wystąpiło w okresie ubezpieczenia. Nieważne jest więc, że później np. nie wykonuje działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia i tym samym nie zawiera już umów ubezpieczenia.

Wady triggera act commited:

– nierzadko niższe sumy gwarancyjne obowiązujące w dacie zdarzenia, nie wystarczą do pełnego zaspokojenia roszczeń poszkodowanego po kilku latach. Jest to problem dla ubezpieczonego, który musi pokryć różnice między wysokością sumy gwarancyjnej a zgłoszonym roszczeniem z własnej kieszeni.

– spadek siły nabywczej pieniądza na przestrzeni lat może spowodować prowizoryczność ochrony ubezpieczeniowej z racji braku pokrycia realnej szkody. Sumy gwarancyjne dla danej polisy ustalane są wg przelicznika kursu walut z pierwszego kwartału roku, w którym zawarto umowę ubezpieczenia. Może się zdarzyć, że poszkodowany poniesie ryzyko kursowe, ponieważ np. roku 2005 kurs euro był niższy od kursu w roku 2012, a ubezpieczyciel odszkodowanie na podstawie sumy gwarancyjnej ustala wg przelicznika z polisy za rok 2005. Reasumując, ta sama suma gwarancyjna może mieć mniejszą wartość w złotych polskich niż miała kilka lat wstecz wskutek wahań kursów walut.

– odnalezienie polisy, poświadczającej okres ochrony z daty zdarzenia powodującego szkodę. Ze względu na wieloletnie terminy przedawnienia pojawia nam się problem „pożółkłych polis”, gdyż ubezpieczeni często nie zachowują dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia za lata poprzednie. Tworzą się w ten sposób problemy natury dowodowej.

– wtórny podział spotykany w opracowaniach na pierwotną przyczynę szkody (act commited) i zdarzenie bezpośrednio wywołujące szkodę (occurence) mogący powodować trudność w rozróżnieniu przyczyny pośredniej od zdarzenia szkodowego i tym samym określenie momentu wyzwolenia odpowiedzialność gwarancyjnej.

– wydłużona odpowiedzialność ubezpieczyciela powoduje konieczność utworzenia rezerw na ryzyka niewygasłe (IBNR), rezerw na szkody niedostatecznie zarezerwowane (IBNER), co podnosi koszty administracyjne i zarządzania szkodami przez ubezpieczycieli i reasekuratorów, przyczyniając się do wzrostu składki należnej za objęcie ochroną ubezpieczeniową. Reasekuratorzy zagraniczni obawiają się cedowania na nich ryzyk związanych z triggerem, który w ich rodzimych systemach prawnych nie występuje i wybierają atrakcyjniejsze portfele. Pośrednio wynikiem postulatów zakładów ubezpieczeń oraz wymagań reasekuratorów było wprowadzenie nowelą Kodeksu Cywilnego z 2007 r. dyspozytywnego charakteru triggera act commited, wyrażonego w normie zawartej w art. 822 § 3 kc.

NASTĘPNY

ubezpieczenia oc zawodowe ubezpieczenia dla księgowych ubezpieczenia dla biur rachunkowych ubezpieczenia dla biur usług płatniczych ubezpieczenia dla funkcjonariuszy publicznych ubezpieczenia dla rzeczoznawców

Ubezpieczenie OC biura rachunkowego w spółce cywilnej

czyli dlaczego spółka cywilna nie może być ubezpieczonym

Wyjątkowość spółki cywilnej

W obecnym stanie prawnym spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej, nie stanowi też jednostki organizacyjnej posiadającej podmiotowość prawną jak spółki osobowe. Spółka taka nie stanowi zatem podmiotu prawa. W obrocie prawnym występują natomiast jej wspólnicy. Działając w ramach spółki cywilnej zaciągają oni zobowiązania, za które są odpowiedzialni solidarnie oraz nabywają majątek, który tak długo, jak długo trwa spółka, objęty jest ich wspólnością.
Każdy ze wspólników spółki cywilnej jest osobnym przedsiębiorcą, każdy podlega osobno rejestracji w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
Ponieważ spółka cywilna nie ma odrębnej podmiotowości, nie może być stroną umowy. W przypadku zawierania umowy, w tym także umowy ubezpieczenia, jako jej stronę należy wskazać wszystkich wspólników spółki, prowadzących wspólnie działalność w formie spółki cywilnej.

Nie można zatem skutecznie ubezpieczyć tworu:
– Biuro Rachunkowe Jan Kowalski & Stanisław Nowak S.c.

Strona umowy ubezpieczenia winny bowiem być:
– Jan Kowalski – wspólnik Spółki Biuro Rachunkowe Jan Kowalski & Stanisław Nowak S.c. oraz
– Stanisław Nowak – wspólnik Spółki Biuro Rachunkowe Jan Kowalski & Stanisław Nowak S.c.

Czasami w praktyce

W praktyce zdarzają się oczywiście sytuacje, kiedy firmy ubezpieczeniowe, na wniosek spółki cywilnej wystawiają polisę, w której Ubezpieczonym jest spółka cywilna. Wynika to z braku wiedzy prawnej po stronie osoby, która taką polisę wystawiła oraz braku dbałości ze strony firmy ubezpieczeniowej o właściwe procedury czy ich stosowanie przez pracowników czy agentów. Podkreślić jednak należy, że taka praktyka rynkowa jest całkowicie błędna.

Obowiązek ubezpieczenia

Należy też zwrócić uwagę, że ustawa nakłada obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia na każdego z przedsiębiorców – wspólników prowadzących usługowo księgi rachunkowe. Brak wykupienia polisy dla każdego ze wspólników, i to dla każdego co najmniej na minimalną sumę gwarancyjną, stanowi zatem naruszenie przepisów ustawy. Uznanie takiej sytuacji za prowadzenie działalności bez zawarcia wymaganej umowy ubezpieczenia, grozić może nawet grzywną lub karą ograniczenia wolności.
Należy również podkreślić, że błędne wskazanie ubezpieczającego i ubezpieczonego w polisie może skutkować powstaniem sporu z zakładem ubezpieczeń na etapie zgłoszenia szkody i domagania się wypłaty odszkodowania.

NASTĘPNY